Jean Racine (1639-1699) was een van de belangrijkste Franse schrijvers en historiciografen in de zeventiende eeuw. Bovendien werd hij erkend voor zijn onberispelijke beheersing van traditionele poëzie met een vleugje tragedie in Frankrijk.
De vele toneelstukken die hij schreef bereikten een doorslaand succes in het theater, tot het punt dat ze sleutelstukken werden voor de ontwikkeling van de expressie van kunst. Hiermee slaagde de schrijver erin om de eerste toneelschrijver te worden die leefde met het geld dat hij had ingezameld door de verkoop van zijn werk.
De aandacht voor elk detail van zijn werken, de tekst, de expressiviteit van de acteurs die zijn werken vertegenwoordigden en de decoratie van het podium, waren attributen die hem onderscheiden van de rest van de toneelschrijvers van die tijd en die hem naar succes brachten.
index
- 1 Referenties
- 1.1 Eerste jaren
- 1.2 De poëzie
- 1.3 Huwelijk
- 1.4 Andere kosten
- 1.5 Dood
- 2 Werkt
- 2.1 Amasie
- 2.2 De Broederschap
- 2.3 Alexander de Grote
- 2.4 Andromache
- 2,5 Britten
- 2.6 Berenice
- 2,7 Bayaceto
- 2.8 Fedra
- 2.9 Esther en Athalia
- 3 referenties
referenties
Eerste jaren
Jean Baptiste Racine werd geboren op 22 december 1639 in La Ferté-Milon, Frankrijk. Hij was de zoon van een familie die economisch goed gepositioneerd was. Zijn moeder stierf toen hij 13 maanden oud was en zijn vader stierf twee jaar later dan zijn vrouw, dus hij was wees op vierjarige leeftijd.
Geconfronteerd met deze situatie, had Racine de leiding over zijn grootouders van moeders zijde. Zijn grootmoeder, Marie des Moulins, was weduwe, dus besloot hij zijn kleinzoon naar een klooster te brengen waar hij zijn academische opleiding in 1646 kon afmaken. Zo'n school gaf Racine de mogelijkheid om onderwijs te ontvangen van de hand van een sterke religieuze tendens.
De klassiekers uit de Griekse en Latijnse literatuur vormden een fundamenteel onderdeel van de onderzoeken die hij met intellectuelen uit die tijd uitvoerde. Aan de andere kant had de instelling waarin hij studeerde een sterke invloed van de theologische beweging die bekend staat als jansenisme, dat de zonden van de mens benadrukte.
Hoewel hij door de jansenisten naar Parijs werd gestuurd om rechten te studeren aan het College van Harcourt op 18-jarige leeftijd, zorgde Racine's interesse in kunst ervoor dat hij een andere richting in zijn onderwijs ging volgen..
De poëzie
Jean Racine's interesse in de kunst van de poëzie leidde ertoe dat hij experimenteerde met het literaire genre. Het resultaat van zijn praktijken ontving goede recensies van Nicolas Boileau, een van de belangrijkste poëziefactoren in Frankrijk. Kort daarna verenigde de poëzie beide Fransen en werden ze goede vrienden.
Twee jaar later, in 1659, componeerde hij een sonnet van lof over de sluiting van het vredesverdrag met Spanje, gemaakt door kardinaal Jules Mazarin, premier van het land..
Na verschillende pogingen om erkenning te krijgen in het genre van de poëzie, koos Jean Racine ervoor om zijn prestaties als toneelschrijver in Parijs te bewijzen. Dit betekende de scheiding van de Fransen van hun jansenistische leraren, die het theater als een illusie verwierpen..
Gedurende ten minste de volgende tien jaar genereerde Racine een reeks werken die zeer succesvol waren bij het publiek en een goede ontvangst door critici..
Zijn goede prestaties als toneelschrijver maakten hem de eerste Franse auteur die bijna volledig kon leven met het geld dat hij voor zijn werk had ingezameld, waardoor hij zich terugtrok uit de wereld van het theater.
huwelijk
In het jaar 1679 trouwde Jean Racine met Catherine de Romanet, een vroom en intellectueel, trouw aan de religie van Jansenist. De nabijheid van de vrouw met de leer veroorzaakte dat de toneelschrijver verder van zijn carrière afstapte, waardoor de band die hij met religie had versterkt, werd versterkt.
Het echtpaar had zeven kinderen: vijf meisjes en twee jongens. De scheiding van de dramaturgie zorgde ervoor dat Racine was gewijd aan de echte geschiedschrijving in gezelschap van Nicolas Boileau, die het werk van de recine-achtige toneelspeler kon prijzen.
De nieuwe functie werd uitgeoefend in het hof van koning Lodewijk XIV, bekend als Louis de Grote. Ondanks dat hij de dramaturgie had opgegeven, distantieerde hij zich niet van het schrijven omdat een deel van zijn werk gebaseerd was op het herzien van de militaire campagnes van de koning in een proza.
Een paar jaar later keerde Racine terug naar de wereld van de poëzie nadat de vrouw van de koning waar ze voor werkte, Madame de Maintenon, hem vroeg om terug te keren naar het theater met twee werken van religieuze aard.
Andere kosten
Een van de andere activiteiten die Racine ontwikkelde, was onderdeel van de Franse Academie, een instelling die alle kwesties met betrekking tot de taal van Frankrijk behandelde..
De beschuldiging werd ingenomen door Racine in 1672. In 1674 werd hij benoemd tot penningmeester van Frankrijk en in 1690 werd hij benoemd tot ridder van de koning.
dood
Op 21 april 1699, op 60-jarige leeftijd, stierf Jean Bapiste Racine na het lijden aan leverkanker. Om aan zijn laatste wensen te voldoen, werd hij begraven in Port-Royal, de abdij in het zuidoosten van Parijs, waar zijn grootmoeder hem nam toen de moeder van de toneelschrijver stierf.
Ondanks zijn verzoek werden de overblijfselen van de toneelschrijver in 1710 overgebracht naar de kerk van Saint Étienne du Mont, ook in Parijs, nadat troepen van de koning voor wie hij werkte de stad verwoesten waar hij had gevraagd om hun resten te laten rusten.
werken
Amasie
Amesie Het was het eerste toneelstuk van de toneelschrijver; dit had echter niet het succes dat hij wilde. De toneelschrijver bood de tekst aan verschillende bedrijven aan, maar dit werd niet aanvaard. Deze situatie was geen bepalende factor voor hem om zich te verwijderen van poëzie.
Er wordt aangenomen dat de kleine ontvankelijkheid die had Amasie maakte het verdwijnen in de loop van de tijd, zodat er vandaag weinig documentatie over het theatrale stuk is.
The Brotherhood
Erkend als het eerste werk van Racine dat door het publiek goed werd geaccepteerd, The Brotherhood Het werd gepubliceerd in 1664 toen de toneelschrijver 25 jaar oud was. Hij presenteerde het verhaal van twee tweelingbroers die tot de dood vechten om hun belangen te verdedigen.
Het stuk, met vijf acts om het verhaal in zijn geheel te ontwikkelen, werd voor het eerst gepresenteerd in het Koninklijk Paleis, een complex met galerijen en theaters in Parijs..
Alexander de Grote
Na het succes van The Brotherhood, Racine schreef Alexander de Grote: een tragedie geschreven in 1665 die het liefdesverhaal tussen Alexander de Grote en prinses Cleofile behandelde. Het werk was succesvol en werd talloze malen gepresenteerd in Hotel de Bourgogne, Parijs.
Andromache
Na definitief te zijn afgescheiden van de jansenistische religie, schreef Jean Racine Andromache in 1667. Dit werk ging in op hoe vier karakters werden gedreven tussen waanzin en onbeantwoorde liefde.
De scheiding van religie die deel uitmaakte van zijn leven, zorgde ervoor dat het stuk voor die tijd nieuwe kwesties besprak, waarbij menselijke ondeugden werden vertegenwoordigd door hun personages. Het stuk was de eerste waarin de tragedie werd blootgesteld aan het publiek.
Het werk was een doorslaand succes, tot het punt dat het Racine tot een van de belangrijkste competities van Pierre Corneille maakte, een andere belangrijke toneelschrijver van die tijd.
Brits
De politieke kwesties die betrokken zijn bij tragische verhalen vonden plaats in Racine's geschriften met Brits. Uitgegeven in 1669, toen de toneelschrijver 31 jaar oud was, draait zijn plot rond de Romeinse keizer Nero.
De aanwezigheid van een balletvoorstelling in het midden van het werk en de reflectie waarmee de personages zijn afgeweken van de realiteit waarin ze leven, veranderde Brits in een innovatief stuk.
Berenice
Geschreven in 1670, was het een werk verdeeld over vijf daden dat werd geïnspireerd door een zin van een Romeinse historicus en biograaf die leefde in het jaar 70 na Christus. zoals Andromache, Berenice richtte zich op de liefde tussen twee mensen en het verraad van een van hen tegenover de ander.
De concurrentie tussen Jean Racine en Pierre Corneille was zodanig dat Corneille kort na de presentatie van Berenice een werk presenteerde met een vergelijkbaar plot.
Bayaceto
zoals Berenice, Bayaceto Het was een werk dat vijf acts had. Hierin werd een feit van het echte leven verteld dat plaatsvond in het Ottomaanse rijk, in 1630.
Het werk werd geschreven en gepubliceerd in 1672. Hoewel het door het publiek ten tijde van de presentatie goed onthaald werd, was het succes van Bayaceto Het liep niet mee met de tijd: het is een van de werken van Jean Racine die vandaag het minst wordt geïnterpreteerd.
Fedra
Een van de vele tragedies geschreven door de toneelschrijver, Fedra werd geïnterpreteerd en gepubliceerd in het jaar 1677. Het is geïnspireerd door een van de werken van Euripides, een van de belangrijkste Griekse dichters, en vertelt het verhaal van Phaedra, een militaire prinses van de Griekse mythologie.
Esther en Athalia
Het waren de laatste twee tragedies die Racine schreef. De uitwerking was op verzoek van de vrouw van koning Lodewijk XIV, Madame de Maintenon.
Esther Het had drie nummers en was voor sommige studenten gecomponeerd; Athalia Het is geschreven na het succes van Esther en ging in op het gevoel voor ethiek en het belang van religie voor de mens.
referenties
- Jean Racine: Franse Dramatist, Encyclopedia Britannica, (n.d.). Gemaakt van com
- Jean Racine, Wikipedia in het Engels, (n.d.). Genomen van en.wikipedia.org
- Jean Racine, Biographies and Lives, (n.d.). Ontleend aan biografiasyvidas.com Jean Racine, Imagination, (n.d.). Genomen van imagi-nation.com
- Jean Baptiste Racine Facts, Your Dictionary Biography, (n.d.). Gemaakt van biography.yourdictionary.com
- Bajazet, Encyclopedia Britannica, (n.d.). Gemaakt van britannica.com
- Phèdre, Encyclopedia Britannica, (n.d.). Gemaakt van britannica.com
